... ik probeerde het steeds uit te stellen.....als ik de pijn kan onderdrukken moet het toch lukken (waarschijnlijk zou ik dan allemaal dansende roze olifanten zien, maar da's ook leuk toch :-)..... en als ik dan eventueel in een rolstoel ga..... en misschien gewoon in de vlindertuin ga zitten..... of in de zon.....het vervoer was al voor me geregeld.....zo ontzettend lief.... een rolstoel ook geen probleem......
maar als ik eerlijk ben gaat het gewoon niet... en dat valt verdomd niet mee soms....... waarom nou niet gewoon ff een keertje wel..... ik ben het zo zat.....
vandaag ben ik verdrietig.....ach, en morgen lach ik weer hoor......beloofd...... lachen is een stuk leuker..... en je krijgt er veel minder snot en hoofdpijn van..... vind ik op zich ook wel een pre......om nog maar te zwijgen van de ravage die het aanricht in je gezicht....(kolere dat komt nooit meer goed vrees ik *grin*)
ik sta versteld van de lieve mensen die ik een beetje leer kennen door het loggebeuren...... op de 1 of andere manier schept het een band en heb ik het gevoel een aantal al jaren te kennen..... ik geniet van jullie verhaaltjes, gekke, leuke, verdrietige of mooie..... het blijft me verrassen.....en het was heus leuk geweest als.....
dit gedicht kreeg ik van iemand die met me meeleeft....zonder dat we elkaar goed kennen stuurde hij mij dit op met de woorden dat het 1 van de mooiste gedichten is die hij kent..... en dat is lief..... ik lees het regelmatig.....vind het mooi..... heel mooi..... ik huil uit, pak mezelf weer bij elkaar, snotter nog een pak kleenex vol en wens jullie allen een superdag morgen met heel veel zonneschijn...... en mochten jullie nog een mooie vlinder tegenkomen....stuur hem dan hierheen :-)
Ja hoor. Je mag meelopen tot het stoplicht,
of tot de eerstvolgende tunnel.
Tot de derde straat rechts,
tot de ingang van het park.
Tot bij het ziekenhuis, tot voorbij
het ziekenhuis, tot aan mijn deur.
Je mag meelopen tot in mijn kamer,
tot het glaasje van het een of ander,
tot ik mijn tanden heb gepoetst
of tot het eerste ochtendlicht
over de stoel met kleren valt.
Tot de bouwvakkers aan het werk gaan,
tot de school weer is begonnen,
de ambtenaren pauze houden
de winkels zijn gesloten
of tot de laatste stoptrein gaat.
Tot na het ontwaken maar voor het ontbijt,
tot na het ontbijt maar voor de lunch,
tot na de lunch maar voor het avondeten
mag je meelopen.
Hagar Peeters
