... ik snuffelde gisteren eens door mijn boekenkast en ik blijk als kind een voorliefde te hebben gehad voor duo's zie ik opeens...... eerst waren daar An en Jan....Jip en Janneke, daarna Mark en Mieke, Saskia en Jeroen, Wipneus en Pim, de dolle tweeling en de olijke tweeling, en de heren Klinkhamer.. (tweelingen waren hot in mijn tijd blijkt :-).....
Opeens schoten me de volgende namen te binnen...Pim Frits en Ida......die kende ik ook nog...... niet letterlijk uit de tijd dat ze geschreven zijn ( as iiiiiiiiif).....maar waarschijnlijk later uit de bibliotheek die ik leeggelezen heb........kwam een superleuk fragment tegen op deze site.....dat het geschreven was door Godfried Bomans wist ik niet...... maar nu ik het weer nalees weet ik weer waarom ik het zo leuk vond...... die manier van schrijven......prachtig...... Tuurlijk is het gedateerd, zie je duidelijk andere rollenpatronen,andere tijden maar het is zo leuk..... *glim*....
Fragment uit het boekje:
"Wat willen jullie eten?" vraagt Ida.
Het antwoord hebben ze van te voren afgesproken.
"Flensjes," zeggen de jongens.
"Goed," zegt Ida, "flensjes dan maar." Ze doet het beslag in de drie pannetjes, die ieder zo groot als een gulden zijn. Het pruttelt en sist en al gauw zien ze drie zwarte pluimpjes rook. De jongens kijken ademloos toe.
"Het is maar een weet," zegt Ida, "mannen zijn zo onhandig."
De jongens knikken. Ze zijn nu echt bij een vrouw op visite. Als ze de flensjes op hun bord krijgen, lijken het net drie knopen van een zwarte regenjas. Ze eten de plakjes roet zwijgend op.
"Heerlijk," zegt Pim, "bijzonder lekker."
"Ze zijn een beetje doorgebakken misschien," zegt Ida.
"Dat zou ik niet zeggen," antwoordt Frits.
De volgende drie zijn al beter. En eindelijk eten ze werkelijk flensjes, mooi bruin gebakken, zo dun als vliesjes en lekker knapperig. Het is heerlijk. Als er niets meer is, staan de jongens op en geven Ida beleefd een hand.
"Bedankt voor de partij," zeggen ze.
Ida bloost. "Ik heb het met genoegen gedaan," zegt ze.
Ze kijkt de twee broertjes na, die hand in hand de tuin inlopen. De partij is voorbij. Het is een plechtig gevoel.
