ik vind op internet dit gedichtje van een kind uit groep 8...het raakt me....omdat het zo duidelijk zegt wat we vandaag herdenken.... het ontroert me omdat het door een kind geschreven is die daar niet mee bezig zou moeten zijn...die gewoon moet kunnen spelen....... het laat me nadenken over oorlogen die ver weg zijn, maar eigenlijk zo dichtbij...... het zou zo moeten zijn dat we herdenken dat iets nooit meer zal gebeuren....... maar we weten wel beter....... ik ben vanavond stil om 8 uur..... dat ben ik al zolang als ik weet dat je op 4 mei de doden herdenkt...... mensen die om wat voor reden dan ook in oorlogen zijn gedood........ik ben altijd ontroerd door de stilte..... en het verdriet wat er achter zit..... ik ben geboren in een vrij land......omdat er toen mensen waren die zijn gestorven om ons in een vrij land geboren te laten worden.........dat is nogal wat..... ik ben stil om 8 uur......
Als ik in bed lig, slaap en droom,
zie ik het voor me: spelen in een speeltuin, heel gewoon.
Spelen met vriendjes, nooit meer vluchten,
geen oorlog, dat is mijn droom.
Nu is het over, mijn droom is uitgekomen,
Ik kan weer spelen, hoef niet meer te dromen.
Hoeveel oorlogen moeten er nog komen?,
om allen maar over de vrede durven dromen
Dylan.
