bijkomen...


... ik weet het, ben een spraakwaterval.... klets heel wat enden weg....maar net toen ik even bij de arts moest zijn heb ik mijn meerdere gevonden..... ik ben nog dizzy :-)

situatie: schattig babietje in kinderwagen... mama erbij op weg naar buiten... tijd ongeveer anderhalve minuut.... hou dit in gedachten....anderhalve minuut....

Ik: "jeetje wat een ontzettend lief schatje"

zij: "ja, als mama naar de dokter moet moet ze even mee he, even goed het mutsje op doen want het is zo koud, en de dekentjes even goed, hé nu zit het mutsje weer scheef"

ik: "lekker mee met mama"

zij: "ja is wel even wennen want anders stap je op de fiets en dat kan nu niet want ze is nog klein hé, dus met de kinderwagen lekker wandelen, vind ik op zich niet erg maar nu is het best wel koud en dan moet je helemaal lopen en ik moet nog wel een eindje hoor, maar ach, het is wel goed voor me want ik ben nog nooit zo zwaar geweest, krijg een aantal kilo's er niet af en dat is echt niet te geloven, wat een toestand, ik weeg 62 kilo, zo veel heb ik nog nooit gewogen... ik heb zelfs maat 40 en ik heb nog nooit maat 40 gehad...maar loop ik het er misschien wel weer af en..

Ik krijg er na veel pogingen wat tussen nu: "maar je kindje is nog zo klein"

Zij: "ja 6 weekjes nu en dat is inderdaad nog niet zo groot maar ik moet toch echt nog wat kwijt raken hoor en jeetje, zit je mutsje weer niet goed.... mama even goed doen he, ach kijk daar is nog een babietje maar die is al een stuk groter he...zo groot ben jij nog niet......blablablablabla......"

Ik geef het op........ langzaam loop ik verder.... hoor haar terwijl ik wegloop steeds zachter rustig doorkletsen......:-)