vlinders...


ik ben dol op vlinders....... ik vind ze prachtig, sierlijk, mooi... de vlindertuin in de dierentuin van Emmen is voor mij genoeg om me te vermaken...... kan daar uren kijken...... jammer dat het zo'n eind rijden is...... bijkomend voordeel is de vurrukkulukke warmte in die tuin...... koukleum Paool meldt zich.........gelukkig hebben we zelf ook een tuin die veel vlinders aantrekt....... nu nog niet trouwens.......ik heb geen idee, zal de tijd nog wel niet zijn enzo......eerlijkheidshalve moet ik wel zeggen dat ik niet zo veel op heb met het kruipende rupsengedeelte van de vlinder...... mij iets te veel worm en aanverwante ieksbeestjes....daar hou ik helemaal niet van, van dat kruiperige gefriemel......vroeger vond ik het prachtig... rupsen vlinders laten worden........ en met lieveheersbeestjes ziekenhuisje spelen (ik tekende dus met krijt een ziekenhuis op de stoep met bedden waarop blaadjes lagen en daar lagen de lieveheersbeestjes dan in........ en dan was ik de zuster die voornamelijk bezig was de patiënten weer in bed te doen :-)


...sinds een paar weken spookt steeds dat prachtige liedje van Boudewijn de Groot door mijn hoofd...... verdronken vlinder...... vond het altijd al mooi maar nu ik de tekst eens goed heb beluisterd raakt het me nog meer........ de eerste 2 coupletten zijn me volkomen duidelijk...... mooier kan ik het zelf niet zeggen...... zo zou het moeten zijn...... lijkt me heerlijk....... van couplet 0 naar couplet 3 is een eindje vliegen zeg maar....... :-)

Lennaert Nijgh / Boudewijn de Groot
Zo te sterven op het water
met je vleugels van papier,
zo maar drijven na het vliegen
in de wolken drijf je hier.
Met je kleuren die vervagen,
zonder zoeken, zonder vragen.
Eindelijk voor altijd rusten
met de bloemen die je kuste.
Geuren die je hebt geweten,
alles kan je nu vergeten,
op het water wieg je heen en weer.
Zo te sterven op het water
met je vleugels van papier.

Als een vlinder die toch vliegen kan
tot in de blauwe lucht,
als een vlinder, altijd vrij
en voor het leven op de vlucht,
wil ik sterven op het water,
maar dat is een zorg van later.
Ik wil nu als vlinder vliegen,
op de bloemenblaren wiegen.
Maar zo hoog kan ik niet komen,
dus ik vlieg maar in mijn dromen.
Altijd ben ik voor het leven op de vlucht,
als een vlinder die toch vliegen kan
tot in de blauwe lucht.

Om te leven, dacht ik,
je zou een vlinder moeten zijn,
om te vliegen heel ver weg
van alle leed en alle pijn.
Maar ik heb niet langer hinder
van jaloers zijn op een vlinder.
Want zelfs vlinders moeten sterven,
laat ik niet mijn vreugd bederven.
Ik kan zonder vliegen leven.
Wat zal ik nog langer geven
om een vlinder die verdronken is in mei?
Om te leven hoef ik
echt geen vlinder meer te zijn.